Η Μαρία Καραγιάννη μίλησε στο filoithslogotexnias.blogspot.gr και την Κλειώ Τσαλαπάτη για το βιβλίο της “Το σπίτι των γλάρων“.
Ένα μυθιστόρημα από αυτά που διάβασα φέτος το καλοκαίρι, ξεχώρισα και απόλαυσα απίστευτα ήταν το συναρπαστικό βιβλίο «Το Σπίτι Των Γλάρων», της εξαίρετης Μαρίας Καραγιάννη, το οποίο κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Κλειδάριθμος. Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει το μυστήριο με την καλοστημένη αστυνομική πλοκή, το ερωτικό στοιχείο με δραματικά στοιχεία και το σασπένς με άφθονα και άγνωστα στους περισσότερους ιστορικά γεγονότα από την πρόσφατη ιστορία της Ιταλίας. Αυτό που με ενθουσίασε, δε, ιδιαίτερα ήταν πως η νεαρή συγγραφέας, η οποία διάγει μια αξιοζήλευτη καριέρα στα Αστυνομικά ιεραρχικά κλιμάκια, διέθετε πέρα από τις πανεπιστημιακές της σπουδές και μία μοναδική μεστή γραφή, ικανή να την κατατάξει στους πιο ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους Έλληνες λογοτέχνες της εποχής μας. Με αφορμή, λοιπόν, το νέο της βιβλίο «Το Σπίτι Των Γλάρων», η χαρισματική συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» για τη Λογοτεχνία, τη συγγραφή και πολλά ακόμη. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συγγραφικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αγαπητή Μαρία Καραγιάννη!
1) Αγαπητή κ. Καραγιάννη, τις θερμές μας ευχές για το νέο, εξαιρετικό μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, με τίτλο «Το Σπίτι Των Γλάρων». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;
Θυμάμαι πως από μικρή κοπέλα ακόμα περνούσα ώρες ατελείωτες σκυμμένη πάνω από τα χαρτιά να αποτυπώνω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις από τον κόσμο που ανακάλυπτα μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, εξασκώντας ασυνείδητα τον νου και την πένα μου. Τα χρόνια περνούσαν και η ορμή μέσα μου δυνάμωνε, μέχρι που έγινε ακατανίκητη και απλά “υποτάχτηκα”. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα βιβλία μου, τη μυρωδιά του χαρτιού, τον ήχο του ξεφυλλίσματος….
Από τότε που απέκτησα συνείδηση του εαυτού μου και του κόσμου που ζούμε, ήξερα πως θα έρθει μια μέρα που θα γράψω κάτι ολοκληρωμένο. Είναι η φύση μου και ποιός μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν; Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι το ταξίδι αυτό να είναι μακρύ…