Elon Musk: Απόσπασμα από την επίσημη βιογραφία του

Η επίσημη βιογραφία του Elon Musk θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο και στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, στις 12 Σεπτεμβρίου 2023.

Για δύο χρόνια, ο Άιζακσον ακολουθούσε παντού τον Μασκ. Το αποτέλεσμα;

Μια απροσδόκητα μύχια ιστορία για τον πλέον συναρπαστικό και αμφιλεγόμενο καινοτόμο της εποχής μας, που παραβιάζοντας κανόνες έχει οδηγήσει τον κόσμο στην εποχή των ηλεκτρικών οχημάτων, της εξερεύνησης του διαστήματος από ιδιώτες και της τεχνητής νοημοσύνης. Α, στην πορεία εξαγόρασε και το Twitter.

Διαβάστε παρακάτω ένα αποκλειστικό απόσπασμα αναφορικά με τα συμβάντα που ακολούθησαν την εξαγορά του Twitter και πάρτε μια πρώτη γεύση από όσα συμβαίνουν στο μυαλό του Elon Musk.

«Σας φαίνεται αυτό σαν χρονοδιάγραμμα που θα θεωρούσα έστω και ελάχιστα αποδεκτό;» ρώτησε ο Μασκ. «Προφανώς και όχι. Αν το χρονοδιάγραμμα διαρκεί πολύ, τότε είναι λάθος».

Ήταν 22 Δεκεμβρίου αργά το βράδυ, και επικρατούσε ένταση στην αίθουσα συνεδριάσεων στον δέκατο όροφο του Twitter. Ο Μασκ μιλούσε με δύο μάνατζερ υποδομών του Twitter που δεν τον είχαν αντιμετωπίσει ποτέ ευθέως, και σίγουρα όχι όταν βρισκόταν σε κακή διάθεση.

Η μία από τις δύο προσπάθησε να εξηγήσει το πρόβλημα. Η εταιρεία υπηρεσιών δεδομένων που φιλοξενούσε μια συστοιχία διακομιστών του Twitter στο Σακραμέντο, είχε συμφωνήσει να τους επιτρέψουν βραχυπρόθεσμες επεκτάσεις του συμβολαίου, ώστε να μπορέσουν τελικά να αποχωρήσουν οργανωμένα μέσα στο 2023. «Σήμερα το πρωί όμως», είπε η νευρική μάνατζερ στον Μασκ, «επανήλθαν λέγοντας ότι δεν είναι δυνατό να ακολουθήσουμε πλέον αυτό το σχέδιο γιατί, όπως είπαν ακριβώς, δεν το θεωρούν οικονομικά βιώσιμο».

Οι εγκαταστάσεις κόστιζαν στο Twitter πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Ο Μασκ ήθελε να εξοικονομήσει αυτά τα χρήματα μετακινώντας τους διακομιστές στις άλλες εγκαταστάσεις του Twitter, στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Η άλλη μάνατζερ είπε πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει αμέσως. «Δεν μπορούμε να φύγουμε με ασφάλεια πριν περάσουν έξι με εννέα μήνες», είπε με βεβαιότητα. «Το Σακραμέντο μας είναι ακόμα απαραίτητο για να σηκώνει μέρος της κίνησης».

Όλα αυτά τα χρόνια ο Μασκ είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές την επιλογή ανάμεσα σε αυτό που ο ίδιος θεωρούσε απαραίτητο και σε αυτό που οι άλλοι του έλεγαν ότι ήταν εφικτό. Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο. Έμενε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα και μετά ανακοίνωνε: «Έχετε ενενήντα μέρες να το κάνετε. Αν δεν τα καταφέρετε, η παραίτησή σας θα γίνει αποδεκτή».

Η μάνατζερ άρχισε να εξηγεί τα εμπόδια της μετακίνησης των διακομιστών στο Πόρτλαντ. «Το Πόρτλαντ έχει διαφορετική πυκνότητα ισχύος και ενέργειας», είπε εκείνη. «Οπότε πρέπει να αναβαθμιστούν οι χώροι».

Άρχισε να επεκτείνεται σε λεπτομέρειες, αλλά ύστερα από ένα λεπτό ο Μασκ τη διέκοψε.

«Όλα αυτά μου καίνε τον εγκέφαλο», της είπε.

«Συγγνώμη, δεν ήταν η πρόθεσή μου», απάντησε εκείνη με μετρημένο ύφος.

«Ξέρεις το ιμότζι που δείχνει ένα κεφάλι να εκρήγνυται;» τη ρώτησε. «Έτσι αισθάνομαι τώρα το κεφάλι μου. Τι μαλακίες ακούω γαμώτο!

Χριστέ μου δηλαδή. Προφανώς και το Πόρτλαντ έχει χώρο. Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να μετακινείς διακομιστές από το ένα μέρος στο άλλο».

Οι δύο προϊστάμενες προσπάθησαν ξανά να του εξηγήσουν τους περιορισμούς. Ο Μασκ τις διέκοψε: «Μπορείτε να βάλετε κάποιον να πάει στα δικά μας κέντρα διακομιστών και να μου στείλει βίντεο από το εσωτερικό;»

ρώτησε. Ήταν τρεις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και η μία από τις δύο υποσχέθηκε να του έχει το βίντεο σε μια βδομάδα. «Όχι, αύριο», ήταν η εντολή του Μασκ. «Έχω φτιάξει κι εγώ κέντρα διακομιστών και μπορώ να σου πω αν είναι δυνατόν να βάλεις κι άλλους διακομιστές εκεί ή όχι. Γι’ αυτό σε ρώτησα αν έχεις όντως επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις. Αν δεν έχεις πάει, τότε λες απλώς μαλακίες».

Η SpaceX και η Tesla ήταν επιτυχημένες επειδή ο Μασκ πίεζε αδυσώπητα τις ομάδες του να πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά, να είναι ευέλικτες και να κάνουν επελάσεις που σάρωναν κάθε εμπόδιο. Έτσι είχαν φτιάξει στο πόδι μια γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων σε μια βιομηχανική σκηνή στο Φρίμοντ, μια εγκατάσταση δοκιμών στην έρημο του Τέξας κι έναν χώρο εκτόξευσης στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ από μεταχειρισμένα κυρίως εξαρτήματα. «Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να μετακινήσεις τους γαμημένους τους διακομιστές στο Πόρτλαντ», είπε. «Θα είναι τρελό να πάρει πάνω από τριάντα μέρες». Έκανε μια παύση και τα υπολόγισε πάλι. «Πάρτε απλώς μια εταιρεία μεταφορών.

Θα πάρει μια βδομάδα να μετακινηθούν οι υπολογιστές και άλλη μία να μπουν σε λειτουργία. Δύο βδομάδες. Αυτό πρέπει να γίνει». Όλοι παρέμειναν σιωπηλοί. Αλλά ο Μασκ μόλις είχε πάρει φόρα. Αν έχεις και δικό σου φορτηγό, μπορείς να το κάνεις και μόνη σου ρε γαμώτο». Οι δύο γυναίκες προσπαθούσαν να καταλάβουν αν μιλούσε σοβαρά. Στο τραπέζι ήταν επίσης ο Στιβ Ντέιβις και ο Ομίντ Αφσάρ. Οι δυο τους τον είχαν δει έτσι πολλές φορές στο παρελθόν και ήξεραν ότι μπορεί και να μιλούσε σοβαρά.

«Γιατί δεν το κάνουμε τώρα;» ρώτησε ο Τζέιμς Μασκ. Πετούσαν με τον αδερφό του τον Άντριου και τον Ίλον από το Σαν Φρανσίσκο στο Όστιν το βράδυ της Παρασκευής 23 Δεκεμβρίου, μια μέρα μετά την εκνευριστική εκείνη συνάντηση σχετικά με το διάστημα που θα χρειαζόταν για να μετακινηθούν οι διακομιστές από τις εγκαταστάσεις του Σακραμέντο. Ικανότατοι σκιέρ, τα δύο αδέρφια είχαν προγραμματίσει να πάνε στη Λίμνη Τάχο για τα Χριστούγεννα, αλλά ο Ίλον τους προσκάλεσε εκτάκτως εκείνη τη μέρα να τον ακολουθήσουν στο Όστιν. Ο Τζέιμς δίσταζε να αποδεχθεί την πρόσκληση, ήταν πνευματικά εξαντλημένος και δεν ήθελε άλλη ένταση, αλλά τον έπεισε ο Άντριου ότι έπρεπε να πάνε.

Έτσι λοιπόν κατέληξαν στο αεροπλάνο –με τον Μασκ, την Γκράιμς και τον Χ, αλλά και τον Στιβ Ντέιβις, τη Νικόλ Χολάντερ και το μωράκι τους– να ακούνε τον Ίλον να παραπονιέται για τους διακομιστές.

Πετούσαν κάπου πάνω από το Λας Βέγκας όταν ο Τζέιμς έκανε ξαφνικά την πρόταση να μετακινήσουν τους σέρβερ εκείνη τη στιγμή. Επρόκειτο για μια παρορμητική, καθόλου πρακτική ιδέα που οδηγούσε σε μια επέλαση από αυτές που άρεσαν στον Μασκ. Ήταν ήδη αργά το βράδυ, αλλά είπε στον πιλότο του να αλλάξει πορεία και να πετάξει προς Σακραμέντο.

Το μόνο αυτοκίνητο που βρήκαν να νοικιάσουν όταν προσγειώθηκαν ήταν ένα Toyota Corolla. Στη θέση του οδηγού κάθισε ο επικεφαλής ασφαλείας του Μασκ, η Γκράιμς κάθισε στα πόδια του Ίλον στη θέση του συνοδηγού και οι υπόλοιποι στριμώχτηκαν στο πίσω κάθισμα. Δεν ήταν καν σίγουροι πώς θα έμπαιναν στο κέντρο δεδομένων μέσα στη νύχτα, αλλά στο κτίριο βρήκαν έναν κατάπληκτο υπάλληλο του Twitter, τον Άλεξ από το Ουζμπεκιστάν, ο οποίος τους άφησε όλο χαρά να μπουν και τους έδειξε τον χώρο.

Οι εγκαταστάσεις, που περιείχαν αίθουσες με διακομιστές πολλών άλλων εταιρειών, ήταν πολύ ασφαλείς, αφού χρειαζόταν σκανάρισμα του αμφιβληστροειδούς για να μπεις στις διάφορες αίθουσες. Ο Άλεξ ο Ουζμπέκος κατάφερε να τους βάλει στην αίθουσα με τους διακομιστές του Twitter, η οποία περιείχε 5.200 καμπίνες σε μέγεθος ψυγείου, η καθεμιά από τις οποίες περιείχε τριάντα υπολογιστές. «Δεν μου φαίνεται και πολύ δύσκολο να τα μετακινήσουμε αυτά τα πράγματα», ανακοίνωσε ο Ίλον. Ήταν μια δήλωση που διαστρέβλωνε την πραγματικότητα, αφού η κάθε καμπίνα ζύγιζε περίπου 1.150 κιλά και είχε ύψος δυόμισι μέτρα.

«Θα πρέπει να προσλάβετε εργολάβο να τα σηκώσει από το πάτωμα», είπε ο Άλεξ. «Σηκώνονται μόνο με βεντούζες». Ύστερα, άλλοι εργολάβοι, είπε, θα πρέπει να μπουν από κάτω και να αποσυνδέσουν τα ηλεκτρικά καλώδια και τις αντισεισμικές ράβδους.

Ο Μασκ στράφηκε στον υπάλληλο ασφαλείας του και ζήτησε να δανειστεί τον σουγιά του. Χρησιμοποιώντας τον, κατάφερε να σηκώσει ένα από τα καλύματα των αεραγωγών στο δάπεδο κι έτσι μπόρεσε να συρθεί κάτω από μια καμπίνα. Χρησιμοποίησε και πάλι το μαχαίρι για να ανοίξει ένα ηλεκτρικό κιβώτιο, έβγαλε τις πρίζες και περίμενε να δει τι θα συμβεί. Τίποτε δεν εξερράγη. Ο διακομιστής ήταν πλέον δυνατό να μετακινηθεί.

«Εντάξει, δεν φαίνεται και πολύ δύσκολο», είπε καθώς ο Άλεξ ο Ουζμπέκος και η υπόλοιπη ομήγυρη τον παρακολουθούσαν με έκπληκτο βλέμμα.

Ο Μασκ είχε ενθουσιαστεί πλέον. Ήταν σαν ταινία, είπε γελώντας βροντερά: «Επικίνδυνες Αποστολές: Περιπέτεια στο Σακραμέντο».

Την επόμενη μέρα –παραμονή Χριστουγέννων– ο Μασκ κάλεσε ενισχύσεις. Ο Ρος Νόρντιν ήρθε με το αυτοκίνητό του από το Σαν Φρανσίσκο.

Σταμάτησε στο κατάστημα της Apple στη Πλατεία Γιούνιον και πλήρωσε 2.000 δολάρια για να αγοράσει κάθε AirTag που είχαν σε απόθεμα, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν τους διακομιστές στο ταξίδι τους, ενώ στη συνέχεια σταμάτησε σε ένα «Home Depot», όπου ξόδεψε 2.500 δολάρια σε γαλλικά κλειδιά, κόφτες, φακούς κεφαλής και ό,τι άλλο εργαλείο χρειάζονταν για να ξεβιδώσουν τις αντισεισμικές ράβδους. Ο Στιβ Ντέιβις ζήτησε από κάποιον στη The Boring Company να βρει μια νταλίκα και πολλά φορτηγάκια μεταφοράς, ενώ πολλοί στρατιώτες κατέφθασαν από τη SpaceX.

Οι καμπίνες των διακομιστών είχαν ροδάκια, οπότε η ομάδα μπόρεσε να αποσυνδέσει τέσσερις και να τις τσουλήσει μέχρι το φορτηγό που περίμενε. Αυτό έδειξε ότι και οι 5.200 μπορούσαν να μετακινηθούν μέσα σε μερικές μέρες. «Η ομάδα γαμάει!» αναφώνησε ο Μασκ.

Οι εργαζόμενοι στις εγκαταστάσεις παρακολουθούσαν με ένα μείγμα θαυμασμού και φρίκης. Ο Μασκ και οι επαναστάτες του τσουλούσαν τις καμπίνες με τους διακομιστές χωρίς να τις βάζουν σε κιβώτια ή να τις τυλίγουν με προστατευτικά υλικά, κι ύστερα χρησιμοποιούσαν κοινά λουριά του εμπορίου για να τις δέσουν μέσα στο φορτηγό. «Δεν έχω φορτώσει ποτέ μου νταλίκα», παραδέχτηκε ο Τζέιμς. Ο Ρος το αποκάλεσε «τρομακτικό». Ήταν σαν να αδειάζαμε μια αποθήκη, είπε, μόνο που εν προκειμένω «τα πράγματα που βγάζαμε έξω ήταν απολύτως κρίσιμης σημασίας».

Στις 3:00 μ.μ., αφού είχαν φορτώσει τέσσερις καμπίνες στο φορτηγό, τα νέα για την ατασθαλία τους είχαν φτάσει στα αυτιά των ανώτερων στελεχών της NTT, της εταιρείας που κατείχε και διαχειριζόταν το κέντρο δεδομένων. Έδωσαν εντολή να σταματήσει αμέσως ό,τι έκανε η ομάδα του Μασκ. Ο Μασκ αισθανόταν εκείνο το μείγμα χαράς και θυμού που συχνά συνόδευε τις μανιώδεις επελάσεις του. Κάλεσε τον διευθύνοντα σύμβουλο του τμήματος αποθήκευσης, ο οποίος του είπε πως ήταν αδύνατο να μετακινήσεις διακομιστές χωρίς ένα κάρο ειδικούς. «Μαλακίες», εξήγησε ο Μασκ. «Έχουμε ήδη φορτώσει τέσσερις καμπίνες στην νταλίκα». Στη συνέχεια ο διευθύνων σύμβουλος του είπε ότι κάποια από τα πατώματα δεν μπορούσαν να αντέξουν πάνω από 250 κιλά πίεσης, οπότε το να σύρεις πάνω τους μια καμπίνα 1.000 κιλών θα προκαλούσε ζημιές. Ο Μασκ απάντησε ότι κάθε καμπίνα είχε τέσσερα ροδάκια, οπότε σε κανένα σημείο του πατώματος η πίεση δεν θα υπερέβαινε τα 250 κιλά. «Ο τύπος δεν είναι πολύ καλός στα μαθηματικά», είπε ο Μασκ στους Σωματοφύλακες.

Αφού είχε ήδη καταστρέψει την παραμονή Χριστουγέννων των μάνατζερ της NTT, πέρα από το γεγονός ότι τους προκαλούσε μια απώλεια εσόδων 100 εκατομμυρίων δολαρίων για τον επόμενο χρόνο, ο Μασκ τους λυπήθηκε και είπε ότι θα σταματούσε τη μετακίνηση των διακομιστών για δύο μέρες. Αλλά τους προειδοποίησε ότι θα ξεκινούσε και πάλι τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων.

Μετά τα Χριστούγεννα, ο Άντριου και ο Τζέιμς επέστρεψαν στο Σακραμέντο για να δουν πόσους ακόμα διακομιστές θα μπορούσαν να μετακινήσουν. Δεν είχαν φέρει μαζί τους αρκετά ρούχα, οπότε πήγαν σε ένα «Walmart» να πάρουν τζιν και μπλουζάκια.

Οι υπεύθυνοι από την NTT που διαχειρίζονταν τις εγκαταστάσεις έβαζαν συνεχώς εμπόδια, κάποια εκ των οποίων ήταν κατανοητά. Αντί να τους αφήνουν να ανοίγουν απλώς την πόρτα της αίθουσας με τους διακομιστές, για παράδειγμα, απαιτούσαν από τους Σωματοφύλακες και το πλήρωμά τους να περνούν κάθε φορά που έμπαιναν από σκανάρισμα αμφιβληστροειδούς. Είχαν δε πάντα μία υπεύθυνη να τους παρακολουθεί. «Ήταν το πλέον ανυπόφορο άτομο με το οποίο έχω συνεργαστεί ποτέ», λέει ο Τζέιμς. «Για να τα λέμε όλα, όμως, καταλάβαινα και τη θέση της, αφού είχαμε καταστρέψει τις διακοπές της, σωστά;»

Οι εργολάβοι που ήθελε η NTT να χρησιμοποιήσουν για τη μεταφορά των διακομιστών χρέωναν 200 δολάρια την ώρα. Οπότε ο Τζέιμς μπήκε στο Yelp και βρήκε μια εταιρεία που λεγόταν Extra Care Movers, η οποία θα έκανε τη δουλειά στο ένα δέκατο του κόστους. Η ετερόκλητη αυτή εταιρεία πήγαινε την έννοια του τσαμπουκά στα άκρα. Ο ιδιοκτήτης είχε ζήσει για ένα διάστημα στους δρόμους, μετά έκανε παιδί και προσπαθούσε να αλλάξει τη ζωή του. Δεν είχε λογαριασμό τραπέζης και ο Τζέιμς στο τέλος χρησιμοποίησε το PayPal για να τον πληρώσει. Τη δεύτερη μέρα οι μεταφορείς ήθελαν μετρητά, οπότε ο Τζέιμς πήγε σε μια τράπεζα και σήκωσε 13.000 δολάρια από τον προσωπικό του λογαριασμό. Δύο από τους μεταφορείς δεν είχαν ταυτότητα κι αυτό δυσχέρανε πολύ το να τους δοθεί άδεια εισόδου στις εγκαταστάσεις. Όμως, ό,τι τους έλειπε το αναπλήρωναν με τη σκληρή δουλειά. «Θα πάρετε φιλοδώρημα ένα δολάριο για κάθε διακομιστή που θα μεταφέρουμε», ανακοίνωσε κάποια στιγμή ο Τζέιμς. Από εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά που οι μεταφορείς έβαζαν μία ακόμη καμπίνα στο φορτηγό, ρωτούσαν πόσους είχαν φτάσει.

Οι διακομιστές περιείχαν δεδομένα χρηστών και ο Τζέιμς αρχικά δεν είχε συνειδητοποιήσει πως, για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων, έπρεπε να είχαν σβήσει τα πάντα προτού τους μετακινήσουν. «Όταν το μάθαμε αυτό, οι διακομιστές είχαν ήδη αποσυνδεθεί και βγει έξω, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να τους τσουλήσουμε πάλι μέσα, να τους συνδέσουμε και μετά να σβήσουμε τα δεδομένα». Επίσης, το λογισμικό διαγραφής δεν λειτουργούσε. «Γαμώτο, τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε. Ο Ίλον πρότεινε να κλειδώσουν τα φορτηγά και να τα παρακολουθούν ηλεκτρονικά. Οπότε ο Τζέιμς έστειλε κάποιον σε ένα «Home Depot» να αγοράσει μεγάλα λουκέτα και έστειλαν τους συνδυασμούς ξεκλειδώματος στο Πόρτλαντ με ηλεκτρονικό αρχείο, ώστε να ανοίξουν εκεί τα φορτηγά. «Δεν το πιστεύω ότι έπιασε», λέει ο Τζέιμς. «Έφτασαν τα πάντα στο Πόρτλαντ με ασφάλεια».

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας είχαν χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμο φορτηγό στο Σακραμέντο. Παρά τις καταρρακτώδεις βροχές στην περιοχή, είχαν μετακινήσει πάνω από εφτακόσιες καμπίνες μέσα σε τρεις μέρες. Το προηγούμενο ρεκόρ στις εγκαταστάσεις ήταν τριάντα σε έναν μήνα. Bέβαια, είχαν μείνει πολλοί ακόμα διακομιστές, αλλά οι Σωματοφύλακες είχαν αποδείξει ότι μπορούσαν να τους μετακινήσουν γρήγορα.

Τους υπόλοιπους τους ανέλαβε τον Ιανουάριο η ομάδα υποδομών του Twitter.

Όλα αυτά ακούγονται πολύ συναρπαστικά, μια πηγή έμπνευσης, σωστά;

Ένα παράδειγμα της τόλμης και του τσαμπουκά του Ίλον! Όπως όλα σε σχέση με τον Μασκ όμως, το πράγμα δεν ήταν και τόσο απλό. Ήταν επί σης παράδειγμα της απροσεξίας του, της έλλειψης ανοχής στη διαφωνία των άλλων, και του τρόπου με τον οποίο τους εκφόβιζε. Οι μηχανικοί υποδομών του Twitter είχαν προσπαθήσει να του εξηγήσουν μία εβδομάδα νωρίτερα, σ’ εκείνη τη συνάντηση με το ιμότζι του κεφαλιού που εκρήγνυται, γιατί θα ήταν πρόβλημα να κλείσουν στα γρήγορα το κέντρο στο Σακραμέντο, αλλά εκείνος τους είχε κλείσει το στόμα. Είχε καλό ιστορικό στο να ξέρει πότε να αγνοεί τους διαφωνούντες, αλλά όχι και τέλειο. Για τους επόμενους δύο μήνες, το Twitter παρουσίασε αστάθεια. Η έλλειψη διακομιστών προκάλεσε σε αρκετές περιπτώσεις κατάρρευση του συστήματος, όπως όταν ο Μασκ οργάνωσε μια συνομιλία στο Twitter Spaces για τον υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ Ρον Ντε Σάντις. «Εκ των υστέρων, αποδείχθηκε λάθος το να φύγουμε έτσι από το Σακραμέντο», παραδέχθηκε ο Μασκ σε μια συνάντηση με μηχανικούς του Twitter τον Μάρτιο του 2023.

«Μου είχαν πει ότι, συνυπολογίζοντας όλα μας τα κέντρα δεδομένων, δια-θέταμε πλεόνασμα αποθηκευτικού χώρου. Αυτό που δεν μου είχαν πει ήταν ότι στο Σακραμέντο είχαμε εβδομήντα χιλιάδες αναφορές κώδικα. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν λειτουργούν εξαιτίας αυτού».

Οι πιο πολύτιμοι βοηθοί του στην Tesla και τη SpaceX είχαν μάθει τρόπους να αποκρούουν τις κακές ιδέες του και να του αποκαλύπτουν σιγά σιγά τις δυσάρεστες πληροφορίες, αλλά οι υπάλληλοι που είχαν απομείνει στο Twitter από το προηγούμενο καθεστώς δεν ήξεραν πώς να τον χειριστούν. Τούτων λεχθέντων, πάντως, το Twitter επιβίωσε. Και η ατασθαλία στο Σακραμέντο έδειξε στους υπαλλήλους του Twitter ότι μιλούσε σοβαρά όταν έκανε λόγο για την ανάγκη μιας μανιώδους αίσθησης του κατεπείγοντος.

Για περισσότερες πληροφορίες και προπαραγγελίες πατήστε εδώ