Ο χορός του Χάντινγκτον

(1 αξιολόγηση πελάτη)
Ο Μιχάλης Πατένταλης εμποτίζει τη νέα του ιστορία με τις εμπειρίες του ως ψυχαναλυτής, δημιουργώντας ένα συγκινητικό σκηνικό τραγικών χορευτικών κινήσεων. Ο Ρενέ, ένα επιτυχηµένο στέλεχος µεγάλης φαρµακοβιοµηχανίας, ανοίγει κάθε µέρα το παράθυρό του για να απολαύσει τη θέα που του προσφέρει η γραφική Μονµάρτη, όπου ζει µε τη γυναίκα του Κιρστίν. Η ζωή τους όµως ανατρέπεται βίαια όταν ο Ρενέ µαθαίνει πως πάσχει από µια σπάνια νόσο. Η πρίµα µπαλαρίνα στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, Ζανέτ Βιονέ, ύστερα από τη ρήξη της µε τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ πηγαίνει στο..
Περισσότερα
Διαθέσιμες μορφές:
Βιβλίο
AudioBook
11,97

Περιγραφή

Ο Μιχάλης Πατένταλης εμποτίζει τη νέα του ιστορία με τις εμπειρίες του ως ψυχαναλυτής, δημιουργώντας ένα συγκινητικό σκηνικό τραγικών χορευτικών κινήσεων.

Ο Ρενέ, ένα επιτυχηµένο στέλεχος µεγάλης φαρµακοβιοµηχανίας, ανοίγει κάθε µέρα το παράθυρό του για να απολαύσει τη θέα που του προσφέρει η γραφική Μονµάρτη, όπου ζει µε τη γυναίκα του Κιρστίν. Η ζωή τους όµως ανατρέπεται βίαια όταν ο Ρενέ µαθαίνει πως πάσχει από µια σπάνια νόσο.

Η πρίµα µπαλαρίνα στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, Ζανέτ Βιονέ, ύστερα από τη ρήξη της µε τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ πηγαίνει στο Λονδίνο, για να συνεχίσει την καριέρα της στη Βασιλική Όπερα. Εκεί γνωρίζονται µε τον απελπισµένο Ρενέ, ο οποίος θα µετατρέψει µαζί της την ασθένειά του σε πραγµατική χορογραφία, σε έναν µοναδικό χορό-καταβύθιση στον ανθρώπινο πόνο.

Ο ποδηλάτης Λαρς Βερλέν προετοιµάζεται πυρετωδώς για το «Tour de France», ψάχνοντας τρόπους που θα του διασφαλίσουν µια αξιοπρεπή θέση στον αγώνα.

Ένα αόρατο νήµα συνδέει τις ζωές των τριών πρωταγωνιστών, όχι µόνο στο παρόν, αλλά και στο µέλλον τους, το οποίο και θα καθορίσει.

 

Έγραψαν για το Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ

«Το πρώτο µυθιστόρηµα του Μιχάλη Πατένταλη είναι ένα επιτυχηµένο ψυχολογικό θρίλερ, µε δοµή, πλοκή, δράση και ανάλυση χαρακτήρων που κινούνται µε άνεση στο σκηνικό που τόσο ευφυώς και εµπνευσµένα δηµιούργησε και χρωµάτισε, µέσα από πλούσιο σε δυνατότητες χρωστήρα, µε διαδροµές που συνδέουν µεταξύ τους ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, η Βιέννη, το Παρίσι, το Κάιρο. ∆υνατό του χαρτί αυτό ενός πρωτότυπου ευρήµατος, η χαµένη παρτιτούρα που κρύβει σε κρυπτογραφηµένη µορφή τον δολοφόνο του Μότσαρτ, ένα εύρηµα γύρω από το οποίο περιελίσσεται µια ιστορία µυστηρίου που κερδίζει τη λογοτεχνική παρτίδα πόκερ κρυµµένη σαν άσος στο µανίκι.»
–Έλσα Κορνέτη, diastixo.gr

 

«Ο Πατένταλης περνάει την έρηµο της συγγραφής κάνοντας έναν σίγουρο κύκλο αρχίζοντας από την Ελλάδα. Αναπολεί τα παιδικά χρόνια των προγόνων του ήρωά του στη Θεσσαλονίκη, µας µεταφέρει στη Βιέννη όπου εξελίσσεται το κύριο σώµα του µύθου, µας ταξιδεύει µε αφορµή την αγαπηµένη του ως την Αλεξάνδρεια. Σε αυτό το σηµείο, η διήγηση του Μιχάλη Πατένταλη µου θύµισε τις υπέροχες περιγραφές του Στρατή Τσίρκα.»
–Αγγελής Μαριανός, Fractal

 

Ο Μιχάλης Πατένταλης γεννήθηκε στηΓερµανία και µεγάλωσε στην Προσοτσάνη ∆ράµας. Σπούδασε Θεωρία και Αρµονία της Μουσικής, Ευρωπαϊκό Πολιτισµό και Συστηµική Θεραπεία. Από το 1996 εργάζεται στο Τµήµα Ψυχοθεραπείας του Πανεπιστηµίου του Ντίσελντορφ και είναι πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Γερµανίας. Το 2003 το διήγηµά του Η κοκκινοσκουφίτσα της πολυκατοικίας βραβεύτηκε στον διαγωνισµό «Αντώνης Σαµαράκης» των Εκδόσεων Καστανιώτη και το 2014 το λογοτεχνικό του έργο Οι δικές µας ιστορίες έλαβε το Κρατικό Βραβείο της Γερµανίας για τη ∆ηµοκρατία και την Ανεκτικότητα. Το 2021 έγινε µέλος της επιτροπής για τις λογοτεχνικές υποτροφίες στη Ρηνανία-Βεστφαλία και το 2008 εκδόθηκε η συλλογή διηγηµάτων του Ο µισθοφόρος Μινώταυρος. Το πρώτο του µυθιστόρηµα, µε τίτλο Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ, κυκλοφόρησε το 2018 από τις Εκδόσεις Κλειδάριθµος.

Συγγραφέας

Μιχάλης Πατένταλης
Μιχάλης Πατένταλης
Λίγα λόγια
Ο Μιχάλης Πατένταλης γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Προσοτσάνη Δράμας. Σπούδασε Θεωρία και Αρμονία της Μουσικής, Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και Ψυχοθεραπεία. Από το 1996 εργάζεται στο τμήμα Ψυχοθεραπείας του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ και είναι πρόεδρος της εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Γερμανίας. Το 2003 το διήγημά του Η κοκκινοσκουφίτσα της πολυκατοικίας βραβεύτηκε στον διαγωνισμό “Αντώνη Σαμαράκη” των εκδόσεων Καστανιώτη και...
Βιβλία
Ο χορός του Χάντινγκτον
Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ
1 Αξιολογήσεις

Δώστε πρώτος μία αξιολόγηση “Ο χορός του Χάντινγκτον”

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αγλαϊα Μπλίουμη 5/5
O χορός του Χάντινγκτον ή η αντίσταση στο πεπρωμένο σε ένα κοσμοπολίτικο περιβάλλον Το δεύτερο μυθιστόρημα του Μιχάλη Πατένταλη «Ο χορός του Χάντινγκτον» μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψυχογραφικό μυθιστόρημα που διεισδύει στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, ώστε να προσφέρει στον αναγνώστη ζωντανές και πλαστικές περιγραφές έντονων συναισθημάτων. Τι συμβαίνει στην ψυχή ενός ανθρώπου όταν συνειδητοποιεί ότι κατακρημνίζεται η μέχρι τώρα πετυχημένη του ζωή και σύντομα οι λεπτοδείκτες μέσα του θα σταματήσουν χτυπούν; Ο Πατένταλης με εξαιρετική ακρίβεια σκιαγραφεί όλα τα ψυχολογικά στάδια μέσα από τα οποία περνά ο πρωταγωνιστής Ρενέ, όταν μαθαίνει ότι πάσχει από την ασθένεια του Χάντινγκτον, μια νευροεκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου που οδηγεί σε θάνατο: από το θυμό, όταν μαθαίνει πως πάσχει από την ασθένεια ως την απόφασή του να μείνει στην κυριολεξία όρθιος στη «σκηνή», εφόσον αποφασίζει να μετατρέψει τη δυστυχία του σε δημιουργία και τις σπασμωδικές κινήσεις του σε χορό επί σκηνής. Είναι εκείνη η στιγμή που επιπλέον συναντά τη χορεύτρια της Όπερας του Παρισιού, Ζανέτ Βιονέ. Η Ζανέτ, όταν γνωρίζει τον Ρενέ, δεν έχει κάτι κοινό μαζί του, δε γνωρίζει την ασθένεια, αποφασίζουν όμως να δώσουν μια κοινή παράσταση. Σε αλληγορικό επίπεδο ο Πατένταλης εκφράζει με αριστοτεχνικό τρόπο τη δύναμη για ζωή και τη δύναμη της απόφασης, γιατί και οι δύο πρωταγωνιστές κάνουν ένα νέο ξεκίνημα που έχει κόστος, αφήνοντας πίσω τους τις μέχρι τότε ζωές τους. Ο Ρενέ, όπως είπαμε, κλείνει την πόρτα της προηγούμενης πετυχημένης ζωής του, και η Ζενέτ τολμά μια νέα αρχή στην Όπερα του Λονδίνου, ύστερα από ρήξη με τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Ο χορός και η παράστασή τους ενώνει, και γιατί όχι, διατρανώνει τη θέληση για ζωή, γιατί η κίνηση και η υπέρβαση μιας τετριμμένης ζωής δεν μπορεί παρά να μην καρποφορήσει δημιουργικά, κάτι που φαίνεται από την πετυχημένη παράσταση στο τέλος που αποτελεί τον καρπό των κόπων τους. Παράλληλα υπάρχει και ένας τρίτος πρωταγωνιστής, ο Λαρς Βερλέν που ζει με το μεγάλο όνειρο να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή θέση στο «Τour de France». Τούτο το όνειρο τον οδηγεί στη λήψη μιας καινούργιας φαρμακευτικής ουσίας που με έναν σατανικό τρόπο θα συνδεθεί με τους προηγούμενους πρωταγωνιστές. Για να μην αποκαλύψω την ευρηματική πλοκή του έργου, καταλήγω κατευθείαν στη δική μου ερμηνεία: ο Πατένταλης εγείρει ένα σπάνιο θέμα για την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία που δεν είναι άλλο από το ζήτημα της βιοηθικής. Τι θα συμβεί αν η ανάγκη ανακούφισης από σπάνιες αρρώστιες αλλά και εκείνη της υπέρμετρης βελτίωσης των αποδόσεων ξεφύγει από τον έλεγχο της ιατρικής έρευνας; Ο Πατένταλης συνομιλεί πάνω σε αυτό το θέμα με τον αναγνώστη και αφήνει το τέλος ανοιχτό, αφού πρώτα έχει σκιαγραφήσει με πλαστικότητα τόσο την αγωνία μπρος στην αρρώστια όσο και την αγωνία για κοινωνική καταξίωση. Πρωτότυπο για την νεοελληνική λογοτεχνία όμως δεν είναι μόνο το ζήτημα της βιοηθικής, αλλά επίσης και η εισαγωγή ή καλύτερα η «προσομοίωση» των νέων τεχνολογιών στο μύθο. Ο Ρενέ εκφράζει τους φόβους και τις αγωνίες του σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα για ασθενείς της νόσου. Το μακροσκελές μήνυμα του Ρενέ λειτουργεί ως σύγχρονο εξομολογητήριο και αναπαριστά ουδέτερα τις σύγχρονες επικοινωνιακές μεθόδους – χωρίς να νοσταλγεί την κοινωνικότητα άλλων εποχών. Αντίθετα φωτογραφίζει παραστατικά τη σχέση «ανθρώπου-μηχανής», «Ο Ρενέ Κομνίν πάτησε το πλήκτρο αποστολής κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα το ταξίδι που έκανε το μήνυμα στο ηλεκτρονικό σύμπαν. Κυριευμένος από δεκάδες οδυνηρές σκέψεις έμεινε εκεί ακίνητος, βυθισμένος σε μια ονειροπόληση» (σελ. 88). Ιδιαίτερος είναι, τέλος, και ο κοσμοπολιτισμός που αποπνέει το μυθιστόρημα: Παρίσι, Λονδίνο, Στρασβούργο, Ελβετία. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις δίνεται και ο μετασχηματισμός των ξένων πόλεων με τις γειτονιές τους «Η περιοχή του Νότινγκ Χιλ είχε χτιστεί στα μέσα του 20ου αιώνα από Ιρλανδούς και Αντιλέζους μετανάστες […] Με τα χρόνια το Νότινγκ Χιλ έγινε μια όμορφη συνοικία με εντυπωσιακά σπίτια της βικτοριανής εποχής και μεγάλους εσωτερικούς κήπους στολισμένους με μανόλιες και τριανταφυλλιές». Στην ουσία, τα μοναδικά στοιχεία του βιβλίου που είναι ελληνικά, είναι η ελληνική γλώσσα και το όνομα του συγγραφέα. Αυτό το δεδομένο μας οδηγεί στη σκέψη ότι το μυθιστόρημα ανήκει στο ευρύτερο πλαίσιο της μετα-μεταναστευτικής λογοτεχνίας (post-migration), όπου η έννοια της μετανάστευσης είναι ευρύτατη και περιλαμβάνει τη λογοτεχνία συγγραφέων δεύτερης γενιάς μεταναστών. Ο Πατένταλης είναι παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών, οπότε αυτός ακριβώς ο κοσμοπολιτισμός του βιβλίου που δε θυμίζει σε τίποτα την Ελλάδα, θα μπορούσε να είναι έκφραση μετα-μεταναστευτικής γραφής. Επιπλέον η μάλλον σπάνια θεματολογία του συνηγορεί υπέρ αυτού, μολονότι αυτό το ερευνητικό ερώτημα δεν μπορεί να διερευνηθεί στο πλαίσιο μιας βιβλιοκριτικής και εναπόκειται σε μελλοντικές έρευνες. Αγλαΐα Μπλιούμη Επίκουρη Καθηγήτρια στο τμήμα Γερμανικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
28/12/22
Τύπος-Συνεντεύξεις
To top

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας αποδεχτείτε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την πολιτική cookie.