Διαβάστε την άποψη του Διονύση Μαρίνου για το βιβλίο μας «Το μεγάλο πουθενά» του James Ellroy.
Στον επόμενο τόνο, ο εφιάλτης. Στην επόμενη σελίδα, το σκότος. Ο Τζέιμς Ελρόι γράφοντας του Κουαρτέτο του Λος Αντζελες δεν μπήκε, απλώς, στο πάνθεο των συγγραφέων της αστυνομικής λογοτεχνίας. Καταδύθηκε στα οικεία σκοτάδια, αλλά και σε εκείνα του ανθρώπου και του κόσμου. Επιγράφοντας το «Μεγάλο Πουθενά», το δεύτερο μέρος της τετραλογίας, με ένα καίριο θραύσμα από την «Καρδιά του σκότους» του Τζότζεφ Κόνραντ, ο Ελρόι, αίφνης, απλώνει τον κυανό καμβά του από την αρχή και δεν σταματάει να ραντίζει με κιαροσκούρα χρώματα τους ήρωές του, τη δράση, το τοπίο και τις λέξεις….
…Ο Ελρόι είναι ένας συγγραφέας «τεθλασμένης» κίνησης. Κινείται παντού• με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να ιδιοποιηθεί στοιχεία της pulp κουλτούρας, με τον ίδιο μπορεί να δημιουργήσει από το πουθενά έναν εξαιρετικά βαθύ χαρακτήρα που όμοιός του θα μπορούσε να είναι μόνο ο Βασιλιάς Ληρ, ο Αγαμέμνων ή ο Αινείας.