Παγκόσμια ανεμοθύελλα…
Τι θα συνέβαινε αν η Γη και όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω της σταματούσαν ξαφνικά να περιστρέφονται, την ώρα που η ατμόσφαιρα συνέχιζε να κινείται με την ίδια ταχύτητα;
Όλος σχεδόν ο ανθρώπινος πληθυσμός θα πέθαινε. Και μετά τα πράγματα θα έπαιρναν μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή.
Στον ισημερινό, η επιφάνεια της Γης κινείται με ταχύτητα περίπου 470 μέτρα το δευτερόλεπτο –λίγο περισσότερο από 1600 χιλιόμετρα την ώρα– σε σχέση με τον άξονά της. Αν η Γη σταματούσε την περιστροφή της και η ατμόσφαιρα συνέχιζε να κινείται, το αποτέλεσμα θα ήταν να σηκωθεί ένας ξαφνικός αέρας με ταχύτητα που θα ξεπερνούσε τα 1600 χιλιόμετρα την ώρα.
Ο αέρας θα ήταν δυνατότερος στον ισημερινό, αλλά οποιοσδήποτε και οτιδήποτε ζούσε σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ των 42 μοιρών βόρεια και των 42 μοιρών νότια –μια ζώνη που περιλαμβάνει περίπου το 85 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού– θα είχε ξαφνικά να αντιμετωπίσει υπερηχητικούς ανέμους.
Οι θυελλώδεις άνεμοι θα διαρκούσαν μόνο για λίγα λεπτά κοντά στην επιφάνεια και η τριβή με το έδαφος θα μείωνε την έντασή τους. Ωστόσο, αυτά τα λίγα λεπτά θα ήταν αρκετά για να μετατρέψουν σχεδόν όλες τις ανθρώπινες κατασκευές σε ερείπια.
Αν σκοπεύατε να κρυφτείτε κάπου μέχρι να κοπάσει ο πανικός, ένα από τα καλύτερα μέρη θα ήταν το Ελσίνκι της Φινλανδίας. Παρόλο που το μεγάλο γεωγραφικό πλάτος του –το οποίο ξεπερνάει τις 60° βόρεια– δεν θα ήταν αρκετό για να αποτρέψει την πλήρη ισοπέδωσή του από τους ανέμους, οι «υπόγειες» υποδομές του περιλαμβάνουν ένα πολύπλοκο δίκτυο από σήραγγες, ένα εμπορικό κέντρο, ένα παγοδρόμιο για χόκεϊ, ένα κολυμβητήριο, και πολλές άλλες εγκαταστάσεις.
Το ανθρώπινο είδος δεν θα αφανιζόταν. Γενικά, πολύ λίγοι άνθρωποι θα επιβίωναν στην επιφάνεια του πλανήτη. Τα ιπτάμενα συντρίμμια θα κονιορτοποιούσαν οτιδήποτε δεν ήταν σχεδιασμένο να αντέχει πυρηνικές εκρήξεις. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι θα κατάφερναν να επιβιώσουν μια χαρά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αν κατά την εκδήλωση του φαινομένου βρισκόσασταν σε ένα υπόγειο μεγάλου βάθους (ή, ακόμα καλύτερα, σε μια σήραγγα του μετρό), τότε θα είχατε πολλές πιθανότητες να επιβιώσετε.
Θα υπήρχαν και άλλοι τυχεροί επιζήσαντες. Οι δεκάδες επιστήμονες και το προσωπικό της ερευνητικής βάσης Άμουνδσεν-Σκοτ [Amundsen-Scott] στον Νότιο Πόλο δεν θα διέτρεχαν κίνδυνο από τους άνεμους. Γι’ αυτούς, το πρώτο σημάδι των προβλημάτων θα ήταν η σιωπή που θα επικρατούσε ξαφνικά στον υπόλοιπο κόσμο…
Δείτε απόσπασμα του βιβλίου και διαβάστε περισσότερες απαντήσεις σε εξωφρενικές ερωτήσεις:
“Τι θα συνέβαινε αν…”
