Ο Μέγας Αλέξανδρος το παρακάνει…
Κύριος υπεύθυνος: Μέγας Αλέξανδρος
Ζημιά που έγινε: Πίεσε τον στρατό του μέχρι του σημείου της ανταρσίας. Πολλοί στρατιώτες πέθαναν στο ταξίδι της επιστροφής
Γιατί: Το να εξουσιάζεις όλο τον κόσμο είναι καλύτερο από το να εξουσιάζεις απλώς μια τεράστια αυτοκρατορία
“Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε… την ίδια ημέρα που κάηκε ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο. ένα γεγονός το οποίο ο Ηγησίας ο Μάγνης ισχυρίζεται πως ήταν τόσο παγερά αλαζονικό που θα μπορούσε να είχε σταματήσει την πυρκαγιά. Επειδή, όπως λέει, ο ναός πήρε φωτιά και κάηκε ενώ έλειπε η οικοδέσποινα, η οποία βοηθούσε στη γέννα του Αλεξάνδρου. Και όλοι οι μάντεις της Ανατολής που έτυχε να βρεθούν τότε στην Έφεσο και να δουν την καταστροφή του ναού, θεώρησαν το γεγονός ως προπομπό μιας άλλης συμφοράς. άρχισαν να περιφέρονται στην πόλη και να χτυπιούνται, ουρλιάζοντας ότι εκείνη η μέρα είχε αποκαλύψει κάτι που θα αποδεικνυόταν μοιραίο και καταστροφικό για ολόκληρη την Ασία.”
Πλούταρχος, κείμενο του 75 μ.Χ.
Το τέλος των Περσικών Πολέμων βρήκε την Αθήνα σε θέση ισχύος, αλλά τα επόμενα 100 χρόνια η εξουσία στον ελλαδικό ηπειρωτικό χώρο πέρασε από την Αθήνα στα χέρια της Σπάρτης, μετά της Θήβας, και τέλος της Μακεδονίας στα βόρεια. Ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Β’ είχε ανέβει στον θρόνο το 359 π.Χ. σε ηλικία 21 ετών και είχε καταφέρει γρήγορα να ενοποιήσει τη Μακεδονία και να ανακαταλάβει περιοχές που είχαν πέσει στα χέρια γειτονικών φυλών, οργανώνοντας τον στρατό με έναν νέο και ιδιαίτερα αποδοτικό τρόπο. Έχοντας δει τον ελληνικό στρατό σε δράση όταν ήταν έφηβος, εισήγαγε δύο καινοτομίες. Πρώτον, βελτίωσε την ελληνική έννοια της φάλαγγας, εξοπλίζοντας τους στρατιώτες με εξαιρετικά μακριά δόρατα, μέχρι και 6 μέτρα σε μήκος, κάτι το οποίο σήμαινε ότι οι άνδρες μπορούσαν να καρφώσουν τους αντιπάλους τους πολύ πριν τους αγγίξουν τα εχθρικά όπλα, και δεύτερον, μετέτρεψε τον στρατό σε έναν επαγγελματικό οργανισμό με καλοπληρωμένους στρατιώτες πλήρους απασχόλησης που εκπαιδεύονταν διαρκώς και βρίσκονταν πάντα σε ετοιμότητα.
Τα επόμενα 20 χρόνια, συνδυάζοντας τη στρατιωτική δύναμη με τη διπλωματία, επέκτεινε τον έλεγχο της Μακεδονίας σε όλη την Ελλάδα, πρώτα προς ανατολή και δύση και μετά προς νότο. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε με τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., βάζοντας τέλος στην ανεξαρτησία των Ελλήνων. Πράγματι, μετά τη μάχη, χιλιάδες Έλληνες κατέφυγαν στις ιωνικές ακτές της Μεσογείου, προτιμώντας να τεθούν υπό τον περσικό παρά υπό τον μακεδονικό ζυγό.
Ο Φίλιππος ξεκίνησε τις προετοιμασίες για να κατακτήσει και την Περσική Αυτοκρατορία. Την άνοιξη του 336 π.Χ. έστειλε μια εμπροσθοφυλακή από 10.000 περίπου Μακεδόνες στη Μικρά Ασία, αλλά πριν προλάβει να μεταβεί εκεί και ο ίδιος, δολοφονήθηκε ενώ παρευρισκόταν στον γάμο της κόρης του.
Αυτή την κατάσταση κληρονόμησε ο γιος και διάδοχος του Φιλίππου, ο Αλέξανδρος Γ’ –μια εκτεταμένη και ποικιλόμορφη αυτοκρατορία, έναν μεγάλο και εξαιρετικά αποτελεσματικό στρατό, καθώς και μια σχεδόν προπαρασκευασμένη εκστρατεία κατά της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας του κόσμου. Σύντομα ο «Μέγας» Αλέξανδρος απέδειξε ότι ήταν κάτι παραπάνω από άξιος για το συγκεκριμένο έργο. Αναμφίβολα, είχε προετοιμαστεί πολύ καλά. Στην παιδική του ηλικία είχε δει τον πατέρα του να πετυχαίνει τη μία στρατιωτική νίκη μετά την άλλη. Ως έφηβος είχε δάσκαλο τον μεγάλο Αριστοτέλη, με αποτέλεσμα να έχει εντρυφήσει στη λογοτεχνία, τη ρητορική, την επιστήμη και τη φιλοσοφία. Στην ηλικία των 16 ο πατέρας του τον θεωρούσε τόσο ικανό που τον άφησε να διοικεί τη Μακεδονία στη θέση του, ενόσω εκείνος εισέβαλλε στη Θράκη. Στη διάρκεια της απουσίας του ο νεαρός Αλέξανδρος συγκέντρωσε στρατεύματα με τα οποία κατέπνιξε μια επανάσταση που απειλούσε τα σύνορα της χώρας του. Δύο χρόνια αργότερα πήρε μέρος στη μάχη της Χαιρώνειας, όπου επέδειξε αξιοσημείωτη ανδρεία και σοφία στη στρατηγική.
Δείτε απόσπασμα του βιβλίου και διαβάστε περισσότερα λάθη:
«Τα μεγαλύτερα λάθη της Ιστορίας και οι άνθρωποι που τα διέπραξαν»
