Η Μαρία Καραγιάννη είναι μια νέα, σύγχρονη και πολλά υποσχόμενη συγγραφέας, που πραγματοποιεί τα πρώτα δειλά αλλά σταθερά βήματα στο χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας! παρά την πληθώρα των υποχρεώσεών της τα καταφέρνει άριστα! ας την γνωρίσουμε λοιπόν!
Μίλησε στο biblioparousiaseiskritikes.blogspot.gr και τη Γιούλη Τσακάλου με αφορμή το βιβλίο της “Το σπίτι των γλάρων“, μια ιστορία υφασμένη γύρω από το μυστήριο που καλύπτει μια υπόθεση αυτοκτονίας δεκαπέντε χρόνια πίσω στο χρόνο, όπου ένας επίμονος συγγραφέας και μια αστυνόμος θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια αποκαλύπτοντας σε κάθε βήμα την πιο σκοτεινή ιστορία της Ιταλίας.
-Το γράψιμο πότε εμφανίστηκε στη ζωή σου ως ιδέα και τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με αυτό;
Από τότε που απέκτησα συνείδηση του εαυτού μου και του κόσμου που ζούμε, ήξερα πως θα έρθει μια μέρα που θα γράψω κάτι ολοκληρωμένο. Έτσι κι αλλιώς, η συγγραφή δεν είναι παρά μια μορφή διαμαρτυρίας. Εξευγενισμένη μεν, μα με τρομερή δυναμική. Θυμάμαι πως από μικρή κοπέλα ακόμα περνούσα ώρες ατελείωτες σκυμμένη πάνω από τα χαρτιά να αποτυπώνω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις από τον κόσμο που ανακάλυπτα μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, εξασκώντας ασυνείδητα το νου και την πένα μου. Τα χρόνια περνούσαν και η ορμή μέσα μου δυνάμωνε, μέχρι που έγινε ακατανίκητη και απλά «υποτάχτηκα». Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα βιβλία μου, τη μυρωδιά του χαρτιού, τον ήχο του ξεφυλλίσματος…. Είναι η φύση μου και ποιος μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν; Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι το ταξίδι αυτό να είναι μακρύ…