Η αίθουσα χορού – thematofylakes.gr

Γράφει η Χαρά Δελλή

Έψαχνα κάτι διαφορετικό και με κέρδισε από το εξώφυλλο… Το οπισθόφυλλο, απλά με επιβεβαίωσε… Γιατί ο έρωτας δε θέλει πολλά. Μόνο λίγο χώρο και θα βρει το δρόμο του. Ακόμα κι όταν είναι έγκλειστος στους τοίχους ενός άσυλου ανιάτων, σε μελανές εποχές…

Υπέροχη η γραφή της Anna Hope. Σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις συνθήκες διαμονής/εγκλεισμού/κράτησης (επιλέξτε εσείς την πιο ορθή λέξη) στο άσυλο Σάρστον, σε ανθρώπους που μάλλον στερούνται αρκετά πράγματα με κυριότερο την ελευθερία, αλλά στους οποίους αξίζουν τα ευγενή αισθήματα της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, ακόμα και του ανιδιοτελούς έρωτα. Ίσως σε τέτοιες καταστάσεις που η αθωότητα είναι περισσότερη, ανθίζει ακόμη ευκολότερα όποιο αγνό συναίσθημα κρύβει ο άνθρωπος στην ψυχή του.

Μια σπαρακτική, ευαίσθητη, συγκινητική ερωτική ιστορία, ποτισμένη με πόνο και ύπουλη βία… Η Χόουπ αναπτύσσει το θέμα και τους χαρακτήρες της με τη φροντίδα ενός ιδιαιτέρους σχολαστικού ψυχαναλυτή, θίγοντας δεξιοτεχνικά και με σεβασμό τις αντιλήψεις της εποχής για την παράνοια, κερδίζοντας και τον πιο σκληρό αναγνώστη…

Όταν οι επικίνδυνες σχέσεις μπλέκονται με την κοινωνική κριτική και το μυστήριο!

Παρακολουθούμε την μάχη καλού-κακού για το αν οι ασθενείς είναι παράφρονες ή φυσιολογικοί άνθρωποι, που η κοινωνία έχει παραγκωνίσει γιατί δε συμπεριφέρονται με τον τρόπο που εκείνη απαιτεί.

Ένα κοινωνικό και ιστορικό μυθιστόρημα σε ένα μαγευτικό σκηνικό…

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο